Sfeerbeelden

We zijn rond 20 september op weekend geweest naar Zeeland, in het Roompot Beach Resort vlakbij het strand. Het was ontspannend en rustig daar. We hebben dolle pret gehad in het zwembad. Zowel Sam en Kato hebben onder water leren "zwemmen". Het eindigde een beetje in mineur omdat Sam voluit op de grond gleed op zijn achterhoofd, met overgeven tot gevolg. Snel in bed gestopt en af en toe wakker gemaakt, maar het was snel beter, gelukkig. Toch hebben we de uitstapjes naar Middelburg en Veere afgelast omdat we hem niet teveel konden vermoeien, en we hadden geen buggy bij.

Intussen is het nieuwe schooljaar goed begonnen, met blije kinderen die elke dag leuke dingen doen (maar daar niet altijd veel over vertellen), en met volle zaterdagen: voormiddag balletles, namiddag zwemles, en rustige zondagen.

Vorige zondag kwam nichtje N gans de namiddag spelen. Wat was dat leuk zeg!

Jane Austen Quiz

Hoe verzinnen ze het!

Take the Quiz here!

Puzzelen

Openklas-moment

We zijn deze avond met de kinderen naar hun nieuwe school geweest, om kennis te maken met hun juf en de andere kindjes, en het lokaal te zien waar ze een jaartje zullen doorbrengen.
De schoolkeuze was een moeilijke kwestie voor mij. We twijfelden drie jaar geleden al tussen school A en school B. Toen werd het school A, maar nu zijn we dan toch naar school B overgestapt.
In feite past het ideeëngoed van school A beter bij het mijne. En ook papa was na een tijdje wel overtuigd. Maar het draaide daar niet zoals het zou moeten. Niet dat de juffen en meesters niet hun best deden, integendeel. Maar er loopt zoveel structureel fout, en er gaan alsmaar meer leerlingen weg, zodat ook wij besloten hebben van er niet langer te blijven.
Jammer, want zo zal de school misschien ophouden te bestaan. En van zijn soort (methode-onderwijs) is er geen andere in onze gemeente.
Maar nu wordt het dus een meer "klassieke" school (lees: katholiek). Dichtbij huis, op wandelafstand. De hele buurt gaat daar naar school. We kennen er heel wat ouders en onze kinderen kennen er enkele andere kinderen. Van de andere school kenden we niemand voor we er gingen.
Kato ziet het helemaal zitten, ze heeft een mooie klas, een lieve juf (met een supergoede reputatie), en ze voelde zich meteen thuis.
Sam zit bij twee nieuwe piepjonge juffen, die elkaar week om week afwisselen. Ze lijken heel lief en zullen zeker alles doen om hun kindjes alle zorg en uitdaging te bieden. Alleen het klaslokaal, dat was vroeger een hall, een kleine vierkante ruimte. Ze hebben het wel mooi herschilderd in heldere kleuren, maar als de deuren openstaan tocht het er precies 9 beaufort en het is klein. Klein! Met een geweldig slechte akoestiek, zo'n lawaai. En dat voor 23 leerlingen.
Jammer.
Hopelijk voelen ze zich er even goed of beter als in hun oude school.

Fiets

Soms ga ik met de fiets naar het werk. Veel te weinig, maar nu heb ik het al drie opeenvolgende dagen volgehouden. Vandaag op de terugweg heb ik eens niet de vertrouwde kortste route genomen, maar een zijspoor, en wonderwel reed ik door al die kleine straatjes mooi in de juiste richting. Heb ik toch oriëntatie-gevoel!
En daardoor weer een nieuwe buurt leren kennen, door straten waar ik nog nooit geweest was, langs parken die ik nog nooit gezien had, en dat geeft zo een extra flair aan je rit. Ik heb er frisse moed door gekregen. Morgen probeer ik opnieuw, eventueel langs nog een ander baantje.
(Het helpt ook wel als je de wind langs achter hebt, dat fietst zoveel vlotter)

Vakantie deel II

De vakantie is voorbij, al een week.
We hebben het tweede deel - onder stralende zon - nog voller ingevuld met uitstapjes allerhande, onder meer naar de zee (kamperen op het strand en de dag nadien naar Plopsaland), de Gavers, Gentse Feesten Zuidpark, Gentse Feesten centrum, toneelvoorstelling, kinderboerderij, verjaardagsfeestje, trouwceremonie, of gewoon eens naar de oma's en opa's. En eens thuisblijven was daarbij een aangename afwisseling.

Nu zijn we weer met beide voeten in de werkelijkheid beland, maar het ontspannen sfeertje zindert nog na, getuige het heerlijke luieren bij een biertje of een ijsje naast de speeltuin in de Blaarmeersen. Alle weekends zouden zo gevuld moeten zijn!

Hier en daar wat slecht nieuws (over gezondheidsproblemen onder meer), doet een mens beseffen hoe relatief alles is, en hoe we moeten genieten van elke dag die we zonder grote zorgen mogen beleven.

Moed aan hen die voor moeilijkere tijden staan.

Vakantie deel I

Elk weekend in juli hebben wij toelating van de stad om onze straat tot speelstraat te bombarderen en alle verkeer tegen te houden. Auto's mogen niet door, fietsers moeten sterk vertragen en indien nodig afstappen. De kinderen kunnen dus met een gerust hartje spelen midden op straat, met krijt, tennis, voetbal, springtouw, enz. En wat meer is, elk weekend mogen we gratis speelgoed lenen, en het begon indrukwekkend: met een reuzetrampoline.

Na dat eerste weekend werd het weer alsmaar somberder, en omdat ik deze dagen niet nutteloos wilde laten passeren, gefrustreerd omdat we geen uitstapjes konden doen, heb ik de living behangen met glasvezelbehang en dan geschilderd.

Dat gaf natuurlijk een dag of vier deze rommel:

Vakantie is natuurlijk ook: afspreken met vrienden die je anders nauwelijks meer ziet, en daarvoor werden we thuis uitgenodigd bij T en B, waarvoor dank!

Verder: uitstapjes naar speeltuinen en natuurgebieden, barbecuen in de tuin met buren en vrienden, Gentse Feesten, nog lang niet gedaan...

En wat doe je nog tijdens de vakantie? Leren fietsen!

Op de video hieronder zie je de allereerste goede keer, geef toe: ineens een heel eind hé mensen!

En wat is ze fier op zichzelf. En wij ook!

Sam

Deze avond vertelde Sam voor het eerst uit zichzelf iets van wat er vandaag gebeurd was. Ze werden vandaag opgevangen door onze Buurvrouw die al in verlof is.
Ik zei tot de kinderen: "ik heb gehoord dat jullie zo flink geweest zijn vandaag, dat is leuk om te horen!"
Sam: "R is niet flink geweest, want R heeft N niet..., N heeft niet mogen ... en dus ... N was niet hé"
Ik snap het ook niet hoor, maar hij heeft toch iets verteld van wat er uren voordien gebeurd was. En helemaal uit zichzelf!
Hij toont ook eindelijk interesse voor de Hopla puzzels, en kan ze zelfs maken. Wat een sprong voorwaarts. Zo zal hij over twee maand wel klaar zijn voor de tweede kleuterklas.

Schoolreis

Ze zijn weg.
Al van maandagochtend negen uur.
Al zesendertig uur en veertig minuten zo ongeveer.

Nog zo'n achttien uur voor ik ze weer in mijn armen heb.

Ze zitten hier 28 km vandaan.

Ik zie hen niet. Ik hoor hen niet. Ik hoor niets over hen.

Maar ik denk wel aan hen.

En ik mis ze!

Ballet

Kato wil graag ballet doen. Dus is ze ingeschreven voor een proefles in september. We zijn eens gaan kijken naar een opendeurles bij de 7-8 jarigen. Echt klassieke balletoefeningen. Ben eens benieuwd.

Creatief bezig zijn voor de vrouw

Goede pogingen vandaag om creatief te zijn, maar 't is voorlopig mislukt.
Ik wilde de gegrilde paprika's van Mme Zsazsa combineren met haar spaghetti met rucolapesto, maar ik vond geen rucola in de winkel, en mijn basilicum die ik ter vervanging wilde inroepen staat nog te klein, ik kon er nog net een blaadje of drie van halen. Het was dus vooral parmezaanse kaas met pijnboompitten en olie, en een pietsie groen.
De paprika's grillen lukte ook niet goed, ze waren niet aan alle kanten zwart en ze af en toe omdraaien was te riskant, amai wat een heet geval die oven! Ik kon er dus het goede "vlees" met moeite afhalen en het meeste is dus in de vuilbak beland. Ik heb wat er te redden viel gemengd met gepelde tomaten uit blik en gebakken gehakt. Maar alla, het viel al bij al nog mee en zelfs de kinderen lustten het!
Daarnaast probeerde ik met mijn superdeluxe fototoestel een mooi portret te maken van ons Kato, om te gebruiken voor uitnodigingen voor haar verjaardagsfeestje. Maar het licht zat niet goed, er zat appel in haar mond en de achtergrond, wel, ons huis is nogal rommelig en er is geen enkele lege wand over... En buiten regent het.
Verder zijn de kinderen deze week gestart met het maken van respectievelijk een poes en een auto op basis van een doos kleenex, maar halverwege het schilderen zijn we moeten stoppen wegens niet alleen de doos beschilderd, maar ook de tafel, de handen en speelgoed.
Ik hoop werkelijk dat u het resultaat hier nog ooit eens te zien krijgt.

Tot zover mijn creatieve drama's.
Straks na mijn eerste kop koffie van vandaag nog een verdere poging.

Canon

Ik heb een nieuw fototoestel gekregen van L, voor mijn moederdag... Schoon kado hé! En blij dat ik ermee ben!

Een Canon 400D. Fantastisch gerief, zeker na de Sony Cybershot; miljaar, de foto's van de Beekse Bergen trekken echt op niks!

Nu zijn het ook nog geen pareltjes, maar het is toch al stukken beter!
Oefenen oefenen...

Nigella Lawson

Mijn lieve buurvrouw had ons enkele jaren geleden overheerlijke gerechten klaargemaakt op oudejaarsavond. Ik zocht inspiratie om te koken dit weekend en vroeg haar het recept voor die fantastische aardappeltjes die ze toen gemaakt had. Ze ging meteen het boek halen, het bleek van Nigella Lawson te zijn: "Voor altijd zomer". Ze toonde me ook het recept voor de wortel-pindasalade die ze toen ook gemaakt had. En ik bladerde verder in het gevogelte-hoofdstuk en het eerste daarvan, de gouden jubileumkip, sprak me meteen aan. Er moest nl. verse koriander in, en het was de eerste keer dit seizoen dat ik dit heb geplukt.

Alles is supermakkelijk met weinig werk. Alleen voor de aardappeltjes en koude kip moet je wel op tijd beginnen.













Hasselback-aardappeltjes



middelgrote ovale aardappeltjes, ik heb nicola's gebruikt, best vastkokende in ieder geval
boter
olijfolie
zeezout



Snijd de aardappeltjes op een lepel in smalle inkervingen van 3 mm apart. Niet tot beneden doorsnijden.
Doe een flinke klomp bakboter (45 g volgens het boek) en 5 lepels olijfolie in een ovenschaal. Ik heb deze dan op de kookplaat gezet. Leg de aardappeltjes erin met de open kant naar beneden en laat even aanbakken. Draai ze dan om en laat ook een minuutje sudderen. Giet er wat van de olie/boter over. Strooi er wat zout op. (Normaal gebruik ik nooit zout bij het eten, maar hier is het wel lekker.)
Dan in de oven bij 210°C gedurende een uur (of meer of minder naargelang, prik even om te zien of ze gaar zijn).
Ze krimpen dan een beetje waardoor de schijfjes mooi zichtbaar worden.


Gouden jubileumkip


1 mango, in blokjes van 1 cm
1 lente-ui, fijngehakt
(1 tot 2 rode Spaanse pepers)
sap van een halve tot 2 limoenen (naar smaak)
1 koude, gare kippenborst, in stukjes
1 klein kropje bindsla, kleingesneden of -gescheurd
1 flinke handvol verse koriandern gehakt
1 theelepel arachide olie (of notenolie)
(een paar druppels geroosterde sesamolie)


Eerst mango met limoen en pepers mengen, laten marineren terwijl je de rest kleinsnijdt en klaarmaakt. Dan alles mengen.

Sesamolie heb ik niet, en de spaanse pepers heb ik ook maar achterwege gelaten vanwege de gevoelige smaakpapillen van de kinderen .

Wortelsalade met pinda's

4 wortels, grof geraspt of in dunne staafjes gesneden

75 g gezouten pinda's

2 eetlepels rode-wijnazijn

2 eetlepels olie

(een paar drupjes sesamolie)

Meng alles door elkaar.

Smakelijk!

Beekse Bergen en Efteling

Wij hebben een leuk pinksterweekend gehad zeg! Vier dagen logeren in een vakantiepark aan de Beekse Bergen. Dag 1 naar de Efteling. Dag 2 naar het Safaripark en gaan zwemmen. Dag 3 idem dag 2. En dag 4 opnieuw Efteling. Alles twee keer gedaan, het is duidelijk dat het allemaal reuzeleuk was.
Jammer genoeg heb ik bijna geen enkele foto die de moeite is om te tonen.
Maar geloof me op mijn woord: een toffe weekendformule met 3 tot 5 jarigen.

Kippesoep

Vanmiddag had L lekker gekookt, stoverij met zelfgemaakte frieten. Hij was me aan het uitleggen hoe hij dat precies maakt (ik ben echt niet thuis in de Vlaamse kookkunst, geef mij maar eerder buitenlandse recepten). Kato volgde het gesprek tijdens het eten blijkbaar goed op, en wilde ook haar duit in het zakje doen.
"Ik zal jullie eens uitleggen hoe je kippesoep moet maken. Je moet eerst ballekes doen, en dan soep, en dan ketchup daarbij en fanta, dat drankje, en dan moet dat vijf minuten in de koeskast (- "de koeskast??" - "ja de koeskast") en dan moet je er snoepjes bijdoen, zo voor op de taart, heb je die nog mama? en dan appelmoes en patatten en dan moet dat 65 minuten in de oven, en dan heb je lekkere kippesoep".
Zo, als iemand dit eens wil proberen, laat eens weten hoe het was...

Vandaag hebben ze aan de ramen boven rolluiken vastgemaakt, zodat de slaapkamers volledig verduisterd kunnen worden. We hopen daarmee dat de kinderen daar wat langer door zullen kunnen slapen, en dat vooral in de zomer, wanneer ze soms moeite hadden om in slaap te vallen door de ondergaande zon die in hun kamer scheen op een zwoele zomeravond.
Ook voor L zal dit wel beter zijn als hij 's nachts moet werken en overdag slapen.

Openbaar vervoer

Sinds ik in de stad werk, verplaats ik me meestal met de bus. Dat is een aangenaam vervoermiddel, als je niet te lang moet wachten. Daarenboven kom je nogal eens bekenden tegen, met wie je dan een babbeltje slaat over het werk, de kinderen, recente reisverhalen, enz.
Er wordt dan soms ook wat afgelachen, en je dag is dan al half goed, al is het nog geen negen uur 's ochtends.
Ook als ik er alleen op zit, geniet ik van het half uurtje rust. Radio 1 via koptelefoontje, wat naar buiten kijken, meer moet dat niet zijn om te ontspannen.
Morgen ga ik niet met de bus. Ik ga met de auto naar het station, met de trein naar de luchthaven, en met het vliegtuig naar Manchester, om daar een taxi te nemen.
En 's avonds in omgekeerde volgorde.
Qua ontspanning lijkt me dat iets te veel van het goede. Om 6u30 vertrekken en rond 22u (als alles goed gaat) terug thuis.

Fiets

Nu ik een aanhangfiets heb om Kato naar school te brengen, terwijl Sam op het stoeltje zit, is het wel de bedoeling dat ik toch probeer om 1 keer per week met de fiets te gaan werken, om zo de frequentie geleidelijk op te drijven tot misschien wel dagelijks.

Nu de kinderen sinds gisteravond uit logeren zijn bij oma, ben ik vanmorgen vol goeie moed met de fiets naar het werk vertrokken. Het had wel gesneeuwd en alles lag wit, maar het klaarde weer op en de lucht was zo mooi blauw. En dat onze straat volgesneeuwd was, wilde ook niets zeggen, de straat loopt dood en hier strooien ze nooit. De andere straten zouden wel sneeuwvrij zijn. En Frank Deboosere had gezegd dat het 's avonds ook niet meer zou sneeuwen. Dus ik zocht regenvest, sjaal, wanten en muts bijeen, deed mijn bottinnen aan en ging naar het tuinhuis om mijn fiets te pakken.
Eigenlijk al van zodra ik de aanhangfiets eraf had gedaan en al mijn tassen in de fietstas had gestoken en mijn sjaal goed in mijn jas had gepropt en mijn muts opgezet en ik de fiets uit het tuinhuis had gereden, begon het weer fel te sneeuwen. Maar al die moeite voor niets? Ha neen hé, ik ging toch!
Toen ik onze straat uitreed bleek die niet de enige te zijn die nog ondergesneeuwd was, de strooidiensten waren ons dorpke precies vergeten.
Bijna aan het dorpsplein aangekomen dacht ik mijn fiets daar toch te ruilen voor de bus. Maar ik heb geen goed fietsslot om hem vast te zetten aan een paaltje. Te riskant, dus ik zou doorrijden tot de garage van hele lieve mensen, waar ik de aanhangfiets ook veilig mag achterlaten indien nodig.
Met toegeknepen ogen en mijn muts zo diep over mijn oren dat mijn gezichtsveld verkleind was tot katarakt-niveau, fietste ik lustig door. Totdat mijn wiel onderuit schoof en ik ernaast in de zachte sneeuw belandde. Met slechts een beetje pijn aan mijn rechterbeen en nog wat natrillend ging ik verder ten strijde. De laatste straat was echter te wit en te glad, en dat stuk heb ik dan maar te voet gedaan.

Ik voelde de hele dag niets speciaals, maar na vanavond terug dat eindje gefietst te hebben, blijken mijn schouder en nek toch een beetje averij te hebben opgelopen.
Zou ik morgen opnieuw proberen?

Lieveheersbeestkussen

Ik ben wel op dreef geweest dit weekend zeg.
En weer door dezelfde blog geïnspireerd. Als je ook graag creatief bezig bent maar je weet niet goed waar te beginnen, ga er dan zeker eens een kijkje nemen in het archief, te vinden door op de links aan de linkerkant te klikken (recepten, handgemaakt, handleidingen).

De kleuren zijn niet zo vrolijk als het voorbeeld, maar ik had alleen deze fleece nog liggen.
Het opent onderaan door overlappende flappen, zoals bij een kussenovertrek. Ik ga ook eens zorgen voor een kersenpitkussentje om erin te steken, lijkt me zalig om dit opgewarmd bij je in bed te hebben, of in de zetel.

Het kan eigenlijk ook nog gebruikt worden om de pijama in te steken zodat die niet rondslingert rond je bed.

Appelcake en quiche

Ik heb morgen bezoek, dus ben ik zowat de hele dag in de keuken bezig geweest.
Eerst appelcake gebakken. Mijn eeuwig recept, want de meesten vinden hem erg lekker (vooral mijn schoonfamilie is er redelijk gek op).

Voor wie geïnteresseerd is, hier het recept:

- 200 gr alpro boter smelten en wat laten afkoelen
- 200 gr suiker erbij roeren
- vier eierdooiers erbij (daarom moet hij afgekoeld zijn, anders stolt dat, ja, al eens ondervonden)
- 250 gr zelfrijzende bloem erbij
- dit goed mengen

- de vier eiwitten kloppen met zakje vanillesuiker erbij
- geklopt eiwit onder het mengsel spatelen
- stukjes appel, ev. rozijnen en/of kaneel erbij

- bakken bij 180°C gedurende 45 min tot een uur

Voor deze twee + een kleintje dat al op is, heb ik de dubbele hoeveelheid van hierboven gebruikt.




En dan quiches:


- een met witloof en spek
- de andere met hesp en kaas
- en de derde met prei en zalm

bereidingswijze

- bladerdeeg van Herta uitrollen in een springvorm (bakpapier laat ik eronder)
- doorprikken met een vork

- de ingrediënten reeds vooraf bereiden (zalm en prei stomen, witloof en spekjes stoven) en goed laten uitlekken en afkoelen

- de groenten + vis of vlees op de bodem uitspreiden

- per quiche 2 eieren kloppen en alpro room en peper toevoegen (voor de quiche met zalm ook dille toegevoegd, voor die met witloof ook dragon)

- ei/roommengsel op de gevulde bodem spreiden

- geraspte kaas erover

- bakken gedurende 30 min (ongeveer) bij 200°C.


Hierbij geef ik een salade met vinaigrette met rozijntjes en fetakaas, tomaatjes, alsook zelfgebakken brood (ev. ook met feta en noten erin).

Bananenbrood

geïnspireerd door Mme Zsazsa.

Ik heb gemengde witte en volkoren bloem gebruikt, want ik had niet genoeg witte meer. Het ziet er dus helemaal anders uit dan het origineel. Het smaakt ook niet zo zoet als ik verwacht had, misschien ook door het volkorenmeel.
Maar lekker is het wel!

Magneetlijst

In hun slaapkamer kunnen de kinderen nu hun eigen tekeningen of knutselwerkjes aan de muur hangen met magneten van Janbibejan op een magneetlijst van Ikea.






Simpel maar schoon.

Bij Tante Ann

Een bezoek aan tante Ann en neef Dim (17j) is altijd fijn.
Zij wonen niet bij de deur (de andere kant van het land) en we maken er dus altijd een logeerweekendje van. Tante Ann en Dim zijn dol op Kato en Sam. En vice versa.
Niet alleen heeft tante Ann een hele grote doos vol fantastische autootjes, ze heeft ook make-up en prachtige speldjes. Ze kookt geweldig, en bakt op zaterdagochtend pannenkoeken.
Als ze telefoon krijgt, dan spreekt ze Frans! En dat vinden wij heel grappig.
Dim heeft een super brommer. Hem uitzwaaien door het raam is heel erg spannend.
Als hij thuis is (want hij gaat ook vaak voetballen), dan speelt hij graag met Kato en Sam. Verstoppertje bijvoorbeeld, of een pakspelletje.
Gewoon gek doen.
En er is een fijn zwembad in de buurt van het huis van tante Ann.
En samen op de glijbaan gaan met tante Ann, dat is geweldig!
Tot volgende keer tante Ann en Dim!!!

Kleur

Kato is helemaal "into" kleuren de laatste tijd. Ze vraagt regelmatig om een nieuwe kleurplaat of neemt haar kleurboek bij de hand. Gezellige hobby, relatief arbeidsvrij voor de ouders, zowel tijdens als na de activiteit.
Daarna komt ze haar meesterwerken tonen aan ofwel mama, ofwel papa, het ligt eraan wie er in de buurt is, en dan wordt het à la limite beslist dat deze tekening heel speciaal voor p(m)ap(m)a gemaakt is. In de praktijk zijn de meeste tekeningen wel voor papa, niet omdat hij per se meer in de buurt is, maar omdat hij toch wel duidelijk het meeste tekeningen verdient, in de ogen van deze bijna vijfjarige prinses.
Want papa, ja papa is toch wel de grootste baas, en de liefste in huis, en als ons gezin in kleine groepjes moet worden ingedeeld voor bepaalde activiteiten, dan wordt Sam altijd aan mama toegewezen, terwijl Kato haar papa trouw blijft.
En dat herinnert me eraan: er zit een groot feest aan te komen, want Kato heeft vandaag haar papa ten huwelijk gevraagd. Op de knieën. In de badkamer.

Van zodra de praktische details bekend zijn, laat ik het u vanzelfsprekend weten.

Balletten

Zoals op de meeste scholen werd er ook voor onze kinderen een carnavalfeest georganiseerd.
Ze mochten dus verkleed naar school gaan. Voor Kato was het snel duidelijk, ze wilde als balletdanseres gaan, want ja, zij gaat balletten!

Ik was eerlijk gezegd allang blij dat ze niet als ordinaire prinses wilde, want de helft van alle schoolmeisjes ging als prinses. En de andere helft was Mega Mindy.

Voor Sam was het ook simpel: hij liet dat hele verkleedgedoe aan zich voorbijgaan. Voor hem geen cowboyvestje, nee dank u, mevrouw.

En zo was ook hij uniek verkleed. Als Sam namelijk.

___

Note: de vlek op haar been is afkomstig van een stofdeeltje in het fototoestel :(

Niet gelukt

Het heeft niet geholpen: stoer te zitten verkondigen dat ik met de fiets zou gaan werken.
Regen en koude hebben me al snel van gedachten doen veranderen vanmorgen.
Liever gezichtsverlies bij mijn trouwe lezers - het zijn er toch maar 3 - dan koude waterstralen op mijn hoofd!
En liever eerst in betere omstandigheden de fiets gewend geraken, dan voor maanden de fietsgoesting kwijt zijn.

't zal niet meer voor deze week zijn, als ik Frank Deboosere zo hoor.

Nogge blogge?

Ik heb zo van die periodes - dat heeft u ongetwijfeld gemerkt - dat ik hoegenaamd geen inspiratie heb om te bloggen. Een blog, dat moet namelijk leuk zijn, en interessant en het lezen waard. Maar wat heb ik te vertellen dat én leuk is, én interessant én dan nog eens goed geschreven?
Eum, daar moet ik dus soms hard over nadenken.
En daar heb ik dan 's avonds helemaal geen energie meer voor.
Maar we gaan daar aan werken, aan die energie. Een goede methode zou zijn, om vanaf nu de fiets te nemen naar het werk. Het is gezonde beweging, goed voor de conditie en weerstand, en het spaart tijd uit (wachttijden bij de bus), en het is goedkoop! En tijdens het fietsen kan je zo goed bezinnen en komt er vanalles door je hoofd. Misschien wel blog-inspiratie.
Ik heb het gisteren geprobeerd. Het is 9.5 km, dus zo een goed halfuur voor een beginneling als ik. Maar de eerste 1.5 km moet ik de kinderen (+ boekentassen) op de fiets meenemen, en daar doe ik dus al 10 minuten over. Vandaag had ik er dus alweer geen zin meer in.
Toch neem ik me voor om morgen terug te fietsen.
En misschien breng ik dan 's avonds hier verslag uit.

Het Journaal

Naar het schijnt heb ik toch één of twee lezers die regelmatig eens komen piepen of er iets nieuws geschreven staat, en ik heb jullie al lang op jullie honger laten zitten, hé lieverdjes.

Tja, ik heb blijkbaar sinds nieuwjaar geen zin meer gehad om te bloggen, terwijl ik in de vakantie nogal vaak schreef. Dit schiep misschien te hoge verwachtingen.
Tijdens de vakantie had ik nochtans ook andere bezigheden genoeg, maar ik was veel thuis, vaak alleen met de kinderen, en die blogjes vervingen zo'n beetje de gesprekjes die ik normaal met L zou voeren. De voorbije weken had ik daar minder nood aan, wat niet wil zeggen dat ik alle gebeurtenissen niet ook met jullie wil delen.

Dus, wat is er zoal gebeurd: ik ben mijn nieuwe job gestart, Kato was voor het eerst deze winter ziek (de eerste schooldag met koorts thuisgekomen, 't was gelukkig snel over), iedereen was nogal moe, L had nachtwerk, ik heb me moeten aanpassen aan nog iets vroeger opstaan, de kinderen ook, zij moeten iets vroeger naar de opvang op school, ik heb tien foto's moeten afleveren als examen voor de avondcursus fotografie, ik heb het stadsleven opgesnoven tijdens de middagpauzes, heb mensen gezien waarvan het lang geleden was, een tweedaagse cursus "negotiating" gevolgd met rollenspel en alles, de kinderen eigenlijk niet zoveel gezien tijdens de week, waardoor ik meer geniet van het weekend, uitkijkend naar familiefeest, maar morgen moet ik helaas nog wat werken.

Zo, nu bent u weer op de hoogte.

Nieuwjaarswens

Op dit - voor 1 januari - heel vroege uur ben ik misschien de enige wakkere mens van de straat. Ik vermoed dat er allicht sommigen nog niet lang geleden hun bedje gevonden hebben.

't Is dus het moment om jullie een goed, gezond en gelukkig 2008 te wensen. Om het met Phara de Aguirre (DS 29 dec 2007) te zeggen: "veel passie en een goede gezondheid", en van beiden evenveel.

Voor mij was 2007 een kanteljaar. Net zoals 2003 mij veranderde van simpel vrouwmens naar mama, heeft 2007 mij terug een beetje veranderd van simpele mama naar meer compleet vrouwmens. Ik heb er nog wat werk aan, en dat zal alle jaren van mijn leven zo blijven. Gelukkig maar, want verandering is goed.
In 2007 heb ik een start gemaakt om me ook op andere vlakken dan het moederschap te ontplooien, niet alleen van buiten (wat ik doe) maar ook vanbinnen (wat ik denk).

En ik wens mezelf nog meer van dat.

En voor u hetzelfde.