Doen

Hebben jullie dat soms ook, dat je in gedachten heel veel wil doen, maar er eigenlijk geen fut voor hebt en dat het dan blijft bij erover dromen?
Zo heb ik bijvoorbeeld zin om dit weekend vlaai te maken (ik heb geen idee hoe dat moet, maar dat weet mijn schoonbroer, bij deze een oproep voor het recept alstublieft?), om te breien (maar ik wist niet wat, een sjaal lijkt me zo saai maar iets moeilijker kan ik niet; kijk wel eens bij Francine, wat een prachtige kaboutertjes toch!), om de eendjes te gaan voeren met de kinderen, om een lang bad te nemen, mijn fiets in orde te zetten (ik heb al maanden een kilometerteller liggen die er nog aan moet), enzovoort, enzovoort.
Maar het dan echt DOEN, dat is een heel stuk moeilijker.
Vandaar dat ik het nu even opgeschreven heb, zo blijft het langer in mijn geheugen zitten, en kan ik er morgen dadelijk invliegen, zonder dat ik eerst urenlang moet nadenken over wat ik eens zou kunnen DOEN, als ik eens vijf minuten tijd heb...

En dan ga ik nu slapen, zodat ik morgen ook nog energie heb, om vanalles te DOEN.

Mama's

Je merkt pas, dat je echt "mama" bent, als je zonder nadenken het kabouterlepeltje direct terug in de schuif legt en een ander lepeltje neemt om in je thee te roeren.

Virussen en fietsen

Het is maar te hopen dat er hier geen virus of bacteriële infectie binnengedrongen is, want gisteravond voelde ik me ineens een slappe vod, hoofdpijn, misselijk, moe, ik wilde om 18u30 al niets liever dan in mijn bed kruipen. Het was eigenlijk heel plots opgekomen. De kinderen waren echter nog niet moe genoeg om in bed te stoppen, dus nam ik maar een dafalgan om het nog even vol te houden. En eens ze dan in bed zaten voelde ik me stukken beter. Vandaag niets aan de hand.
De kinderen hebben daarentegen allebei een lelijke hoest, en hun wangen en oren zagen rood. Geen koorts tot nu toe, maar Sam zag er toch wat ellendig uit en had lichte verhoging, dus heb ik hem een lepeltje junifen gegeven, en allebei kregen ze een lepel hoestsiroop. Nu maar hopen dat we de nacht rustig doorkomen.

Intussen bereid ik me mentaal voor op een toch wel grote verandering: een andere job. Naast de verandering in omgeving, collega's en jobinhoud, is er nog het vervoer. Nu ga ik met de auto naar het werk, na eerst de kinderen naar school gebracht te hebben. Maar mijn nieuwe job is veel makkelijker bereikbaar met het openbaar vervoer, in mijn geval met de bus. Dus ga ik de kinderen eerst met de fiets afzetten en daarna de bus nemen aan de dichtsbijzijnde halte. In nood kan ik ook nog wel met de auto naar de school rijden en die daar ergens laten staan en dan de bus nemen, maar kan L onze "grote" auto niet gebruiken om de kinderen af te halen of boodschappen te doen, ipv zijn 20 jaar oude polootje.
De fiets dus, dat vinden de kinderen eigenlijk ook leuk, weer of geen weer. Als ze goed aangekleed zijn valt dat trouwens best mee en kweken ze wat weerstand. Nu heb ik twee stoeltjes op mijn fiets: eentje aan het stuur en eentje op de bagagedrager. Maar deze oplossing zal niet lang meer kunnen, de benen zijn te lang voor de voetsteuntjes.
De oplossing lijkt me een aanhangfiets voor Kato, terwijl Sam dan achterop de bagagedrager zit.
Maar ik heb helemaal geen kennis van aanhangfietsen. Tips voor een goede aankoop zijn dus welkom.

Foto's maken

Sinds september volg ik één keer per week avondles digitale fotografie (met een compactcamera). 't Is voor amateurs en beginners en we hebben inderdaad nog veel te leren. Vorige keer was de opdracht: leg een gevoel vast. Daarvoor heb ik foto's van de kinderen genomen, en deze van Kato geeft volgens mij het gevoel van fierheid weer. Ze was inderdaad ook echt fier op haar mooie vlindergezichtje.

Deze keer was de opdracht (voor mij) veel moeilijker: neem een macro-foto van een insect, plant of stilleven. Ik moet daar ten eerste al tijd voor vinden, want dan moet je echt met je toestel op zoek naar mooie bloempjes of insecten, en het moet bij voorkeur ook nog in mooie lichtomstandigheden gebeuren (bijvoorbeeld in ochtend- of avondzon). Alleszins is de avond, waarop ik het meest tijd heb, niet zo geschikt...

Morgen ten laatste (voor vijf uur of liefst vroeger) moet het resultaat doorgestuurd worden. Ik had nog geen enkele macro-foto gemaakt, dus had ik mijn toestel mee naar het werk en ik heb daar een tiental minuten lopen zoeken naar bloemekes en insectjes. Daar is echter enkel gras en een dorre vlakte met hier en daar een bloempje van één of ander onkruid. Dit is werkelijk de beste foto die ik gemaakt heb. 't Is dus niet mijn talent, natuurfotografie ;-)

Morgen nog maar eens proberen...

Een nieuw kleedje

Niet voor mij, maar voor deze blog. Het mocht wel eens, en ik ben er eindelijk (dank u, francine) achter gekomen hoe dat moet.
Ik heb ook in de rechterkolom een aantal labels gezet (nog niet al mijn oude berichten hebben labels) en ook een aantal links van de blogs die ik graag lees. Veel snuffelplezier!

Collega's

Ik schrijf zelden over het werk, omdat dat een geheel andere zaak is. Dit is een privé blog over mijn kinderen, die bij voorkeur niet door collega's wordt gelezen, tenzij enkele speciale uitzonderingen... Toch kan je werk en privé leven niet altijd scheiden, zo is vandaag maar weer eens gebleken.
Een collega waar ik al zes jaar mee samenwerk, gaat van job veranderen, en gaf vandaag haar afscheidsreceptie. Hoewel dat bij ons helemaal niet de gewoonte is, had ik al twee maal voor andere collega's een korte afscheidsspeech voorbereid (bij ons komt en gaat er nogal veel volk, het is een universiteit met heel veel tijdelijke contracten, vandaar). Ook zo vandaag dus. Het was maar kort, amper een A4'tje, maar sentimentele dwaas als ik ben begon mijn stem bij de laatste paragraaf te trillen en voor ik het wist stonden de tranen in mijn ogen. Hoewel ik bijna geen woord meer kon uitbrengen, stamelde ik mijn litanie af en was helemaal de kluts kwijt.

Tja, wat een mens niet allemaal over heeft voor zijn collega's! Misschien heeft het ermee te maken dat ik over twee maand zelf een andere job start?
Benieuwd hoe ik me op mijn afscheidsfeestje zal rechthouden. Ik heb alvast een tip gekregen: er bestaan anti-tranen pilletjes. Ja echt!

Bed

Ik weet niet hoe dat bij andere jonge gezinnen gaat, maar bij ons wordt er nogal wat meegezeuld uit en naar bed.
Bij Kato is dat al heel lang een lakentje, en soms een hondje, en nu meestal beide en onlangs kwam daar nog een dekentje bij. Tweemaal per dag moet dat naar boven en naar beneden.
Sam kan al lang niet meer in een bed liggen of in de zetel zitten zonder zijn slaapzak. Verder moet er ook een kraan mee en eventueel ook een hondje of andere knuffel.
Bijgevolg is dat telkens een hele verhuis op die trap. Ik heb al lang spijt dat ik ooit heb toegelaten dat dat laken en die slaapzak telkens meegingen.
En het wordt er alleen maar erger op.
Toch kan ik het niet opbrengen om er een echte strijd van te maken. Want ze zijn zo aan die dingen gehecht dat het afpakken ervan een drama oplevert. In tweevoud.

Verjaardagsfeest

Het zit erop. Sam heeft zijn feestje gehad. En het was leuk.
Hij heeft heel mooie cadeaus gekregen. Twee hele mooie boekjes (de Hi-Ha-Hoeve met magneetjes en een boek over dieren tellen van Eric Carle) van tante M en nonkel H.
En een grote doos clics van oma L en opa. Ik had hen die tip gegeven, omdat Sam daar bij de onthaalmoeder heel veel mee speelde naar het schijnt. En hij was er blij mee.

Toen kreeg hij van tante A en neef D een heel mooie kraanwagen, een takelvrachtwagen eigenlijk. En de andere cadeaus zag hij al niet meer staan. Daarna volgden nog hele mooie kleren van oma M en opa R en van L. Maar dat was meer voor mama. De kraan, dat was het één en ander!

Daarna was er taart! Een mooie grote taart met slagroom en Winnie de Poeh en met drie kaarsjes op, die Sam mocht uitblazen. Maar alle commotie werd hem teveel en daarom mocht Kato de kaarsjes uitblazen.



En toen hij taart had gegeten ging hij weer met de takelwagen spelen.
Als dat geen succes wordt! Het is er één uit een reeks van verschillende auto's van Bruder. We weten al wat te vragen aan de goede Sint!

Tijd tekort

De laatste week heb ik weer eens last van slapeloosheid, zo meestal tussen een uur of 2 en 4 's nachts. En hoewel ik dus vijf vrije dagen had vorige week (helaas onze papa niet), ben ik heel erg toe aan vakantie...
Ik ben doodmoe. En morgen is het nog wel Sam zijn verjaardag, en 's avonds heb ik fotografieles, vrijdagavond én zaterdagavond een etentje en zondag familiefeestje voor Sam.
En er staat nog een dubbele berg strijk op me te wachten.
De traktatie voor morgen op school (cakejes) is gelukkig klaar.

Iemand kaboutertjes te leen die vannacht ons huisje eens willen bezoeken?

Wist je dat

... ik er soms echt van kan genieten om huisvrouw te zijn? (echt soms hoor)

... we in de vakantie tijd hebben om cakejes te bakken en dat zelfs een supermakkelijk recept heerlijk smaakt?

... er in Gent vanalles te doen was deze week, en wij genoten hebben van twee kindertheatervoorstellingen en een circusoptreden?

... Kato eigenlijk echt wel graag knutselt en verft en tekent?

... Sam sinds vandaag ook zijn grote behoefte op het potje of toilet kan doen?

... wij nog altijd het zomeruur-ritme onder de leden hebben en dit vooral 's ochtends? *gaap*

... eens Halloween voorbij, het al tijd begint te worden om te denken aan Sinterklaas, Kerstmis en Nieuwjaar?

... Sam volgende donderdag drie jaar wordt?