Niet gelukt

Het heeft niet geholpen: stoer te zitten verkondigen dat ik met de fiets zou gaan werken.
Regen en koude hebben me al snel van gedachten doen veranderen vanmorgen.
Liever gezichtsverlies bij mijn trouwe lezers - het zijn er toch maar 3 - dan koude waterstralen op mijn hoofd!
En liever eerst in betere omstandigheden de fiets gewend geraken, dan voor maanden de fietsgoesting kwijt zijn.

't zal niet meer voor deze week zijn, als ik Frank Deboosere zo hoor.

Nogge blogge?

Ik heb zo van die periodes - dat heeft u ongetwijfeld gemerkt - dat ik hoegenaamd geen inspiratie heb om te bloggen. Een blog, dat moet namelijk leuk zijn, en interessant en het lezen waard. Maar wat heb ik te vertellen dat én leuk is, én interessant én dan nog eens goed geschreven?
Eum, daar moet ik dus soms hard over nadenken.
En daar heb ik dan 's avonds helemaal geen energie meer voor.
Maar we gaan daar aan werken, aan die energie. Een goede methode zou zijn, om vanaf nu de fiets te nemen naar het werk. Het is gezonde beweging, goed voor de conditie en weerstand, en het spaart tijd uit (wachttijden bij de bus), en het is goedkoop! En tijdens het fietsen kan je zo goed bezinnen en komt er vanalles door je hoofd. Misschien wel blog-inspiratie.
Ik heb het gisteren geprobeerd. Het is 9.5 km, dus zo een goed halfuur voor een beginneling als ik. Maar de eerste 1.5 km moet ik de kinderen (+ boekentassen) op de fiets meenemen, en daar doe ik dus al 10 minuten over. Vandaag had ik er dus alweer geen zin meer in.
Toch neem ik me voor om morgen terug te fietsen.
En misschien breng ik dan 's avonds hier verslag uit.

Het Journaal

Naar het schijnt heb ik toch één of twee lezers die regelmatig eens komen piepen of er iets nieuws geschreven staat, en ik heb jullie al lang op jullie honger laten zitten, hé lieverdjes.

Tja, ik heb blijkbaar sinds nieuwjaar geen zin meer gehad om te bloggen, terwijl ik in de vakantie nogal vaak schreef. Dit schiep misschien te hoge verwachtingen.
Tijdens de vakantie had ik nochtans ook andere bezigheden genoeg, maar ik was veel thuis, vaak alleen met de kinderen, en die blogjes vervingen zo'n beetje de gesprekjes die ik normaal met L zou voeren. De voorbije weken had ik daar minder nood aan, wat niet wil zeggen dat ik alle gebeurtenissen niet ook met jullie wil delen.

Dus, wat is er zoal gebeurd: ik ben mijn nieuwe job gestart, Kato was voor het eerst deze winter ziek (de eerste schooldag met koorts thuisgekomen, 't was gelukkig snel over), iedereen was nogal moe, L had nachtwerk, ik heb me moeten aanpassen aan nog iets vroeger opstaan, de kinderen ook, zij moeten iets vroeger naar de opvang op school, ik heb tien foto's moeten afleveren als examen voor de avondcursus fotografie, ik heb het stadsleven opgesnoven tijdens de middagpauzes, heb mensen gezien waarvan het lang geleden was, een tweedaagse cursus "negotiating" gevolgd met rollenspel en alles, de kinderen eigenlijk niet zoveel gezien tijdens de week, waardoor ik meer geniet van het weekend, uitkijkend naar familiefeest, maar morgen moet ik helaas nog wat werken.

Zo, nu bent u weer op de hoogte.

Nieuwjaarswens

Op dit - voor 1 januari - heel vroege uur ben ik misschien de enige wakkere mens van de straat. Ik vermoed dat er allicht sommigen nog niet lang geleden hun bedje gevonden hebben.

't Is dus het moment om jullie een goed, gezond en gelukkig 2008 te wensen. Om het met Phara de Aguirre (DS 29 dec 2007) te zeggen: "veel passie en een goede gezondheid", en van beiden evenveel.

Voor mij was 2007 een kanteljaar. Net zoals 2003 mij veranderde van simpel vrouwmens naar mama, heeft 2007 mij terug een beetje veranderd van simpele mama naar meer compleet vrouwmens. Ik heb er nog wat werk aan, en dat zal alle jaren van mijn leven zo blijven. Gelukkig maar, want verandering is goed.
In 2007 heb ik een start gemaakt om me ook op andere vlakken dan het moederschap te ontplooien, niet alleen van buiten (wat ik doe) maar ook vanbinnen (wat ik denk).

En ik wens mezelf nog meer van dat.

En voor u hetzelfde.