Openklas-moment

We zijn deze avond met de kinderen naar hun nieuwe school geweest, om kennis te maken met hun juf en de andere kindjes, en het lokaal te zien waar ze een jaartje zullen doorbrengen.
De schoolkeuze was een moeilijke kwestie voor mij. We twijfelden drie jaar geleden al tussen school A en school B. Toen werd het school A, maar nu zijn we dan toch naar school B overgestapt.
In feite past het ideeëngoed van school A beter bij het mijne. En ook papa was na een tijdje wel overtuigd. Maar het draaide daar niet zoals het zou moeten. Niet dat de juffen en meesters niet hun best deden, integendeel. Maar er loopt zoveel structureel fout, en er gaan alsmaar meer leerlingen weg, zodat ook wij besloten hebben van er niet langer te blijven.
Jammer, want zo zal de school misschien ophouden te bestaan. En van zijn soort (methode-onderwijs) is er geen andere in onze gemeente.
Maar nu wordt het dus een meer "klassieke" school (lees: katholiek). Dichtbij huis, op wandelafstand. De hele buurt gaat daar naar school. We kennen er heel wat ouders en onze kinderen kennen er enkele andere kinderen. Van de andere school kenden we niemand voor we er gingen.
Kato ziet het helemaal zitten, ze heeft een mooie klas, een lieve juf (met een supergoede reputatie), en ze voelde zich meteen thuis.
Sam zit bij twee nieuwe piepjonge juffen, die elkaar week om week afwisselen. Ze lijken heel lief en zullen zeker alles doen om hun kindjes alle zorg en uitdaging te bieden. Alleen het klaslokaal, dat was vroeger een hall, een kleine vierkante ruimte. Ze hebben het wel mooi herschilderd in heldere kleuren, maar als de deuren openstaan tocht het er precies 9 beaufort en het is klein. Klein! Met een geweldig slechte akoestiek, zo'n lawaai. En dat voor 23 leerlingen.
Jammer.
Hopelijk voelen ze zich er even goed of beter als in hun oude school.

Fiets

Soms ga ik met de fiets naar het werk. Veel te weinig, maar nu heb ik het al drie opeenvolgende dagen volgehouden. Vandaag op de terugweg heb ik eens niet de vertrouwde kortste route genomen, maar een zijspoor, en wonderwel reed ik door al die kleine straatjes mooi in de juiste richting. Heb ik toch oriëntatie-gevoel!
En daardoor weer een nieuwe buurt leren kennen, door straten waar ik nog nooit geweest was, langs parken die ik nog nooit gezien had, en dat geeft zo een extra flair aan je rit. Ik heb er frisse moed door gekregen. Morgen probeer ik opnieuw, eventueel langs nog een ander baantje.
(Het helpt ook wel als je de wind langs achter hebt, dat fietst zoveel vlotter)

Vakantie deel II

De vakantie is voorbij, al een week.
We hebben het tweede deel - onder stralende zon - nog voller ingevuld met uitstapjes allerhande, onder meer naar de zee (kamperen op het strand en de dag nadien naar Plopsaland), de Gavers, Gentse Feesten Zuidpark, Gentse Feesten centrum, toneelvoorstelling, kinderboerderij, verjaardagsfeestje, trouwceremonie, of gewoon eens naar de oma's en opa's. En eens thuisblijven was daarbij een aangename afwisseling.

Nu zijn we weer met beide voeten in de werkelijkheid beland, maar het ontspannen sfeertje zindert nog na, getuige het heerlijke luieren bij een biertje of een ijsje naast de speeltuin in de Blaarmeersen. Alle weekends zouden zo gevuld moeten zijn!

Hier en daar wat slecht nieuws (over gezondheidsproblemen onder meer), doet een mens beseffen hoe relatief alles is, en hoe we moeten genieten van elke dag die we zonder grote zorgen mogen beleven.

Moed aan hen die voor moeilijkere tijden staan.