Morgen is het voorlopig de laatste dag dat Sam naar de onthaalmoeder gaat. Vanaf volgende week gaat hij naar school. De kinderen mogen in de schoolvakanties nog in de opvang bij hun onthaalmoeder C, dus een definitief afscheid is het zeker niet.
Maar toch. Een grote stap. Mijn kleine jongen verlaat de geborgenheid van een onthaalgezin, om dit in te wisselen voor een drukke schoolgemeenschap.
En het is een echt onthaalgezin, want naast de onthaalmoeder zelf, was haar man ook vaak thuis in de week, daar hij voornamelijk weekendwerk doet. En ze hebben vier kinderen tussen 16 en 10 jaar, en deze zijn ook allemaal dol op de opvangkindjes.
Hij heeft daar een goede tijd gehad. Sommige dagen liet hij wel eens een traantje toen ik hem daar 's ochtends afzette, en wanneer ik hem ging halen kwam hij met open armen aangelopen.
Maar dat hij daar graag was, daar twijfel ik niet aan.
Daarom heb ik dan ook een bos rozen gekocht voor C, en voor de andere opvangkindjes een klein speeltje.
En ik werd er zelfs een beetje weemoedig van....
Kato had tweemaal geluk: zowel zondag als vandaag werd ze geschminkt. Een bloemenmeisje wilde ze vandaag zijn. We waren toen met een aantal gezinnen samen op een gemeentelijke speeltuin. Wat een leuke plek, niet eens heel ver van ons maar ik was er nog nooit geweest. We hebben op dekens gepicknickt en de kinderen liepen van het ene speeltuig naar het andere en dan weer even bij de mama's en de papa's. Een zeer ontspannende namiddag.
