Zaterdagochtend

Om half zeven werd ik wakker. Sam ook. We gingen naar beneden en ik zette hem voor tv met een fles melk, en ging snel douchen. Daarna aten we samen een boterhammetje, en dan was het brood op. Toen kwam Kato naar beneden en die had honger.
Toen dacht ik: kom, ik bak snel pannenkoeken (want ik heb daar al geruime tijd zin in omdat dat zo gezellig is, maar het kwam er nooit van). Kato vond het een super-idee en vroeg beleefd: "mag ik helpen mama?" Natuurlijk mag je helpen lieve kind.

Ze zette een klein stoeltje naast het aanrecht om haar handjes te kunnen toesteken. Sam zette naar dit voorbeeld zijn tripp-trapp ernaast. Omdat ik zo zelf geen plaats meer had, schoof ik z'n stoeltje dus wat op, onder protest, en begon aan de werkzaamheden. Ik nam de juiste hoeveelheid bloem en zij mochten het dan zeven. Eerst Kato de ene helft, dan Sam de andere helft. Dan mochten ze er elk om beurt een schep suiker bij doen. Dan brak ik de eieren en mocht Kato de beide helften uitgieten. Vervolgens mocht Sam er een beetje melk bij gieten, en Kato mocht roeren. Sam wilde ook wel eens roeren, en Kato mocht dan melk bij gieten. Tot zover liep alles gesmeerd. Maar Sam wilde eigenlijk melk bijgieten EN roeren. Dus begonnen ze te vechten voor de garde. Dit ging gepaard met veel geroep en intussen begon het me te dagen dat dit zo niet snel genoeg vooruit ging, het was immers al 8u15 en om 9u15 moesten we bij de tandarts zijn. Ik nam de garde uit hun vier handen en zei boos dat ik het zelf wel zou doen als ze niet overeenkwamen. Door dit oneindig onrechtvaardig besluit volgde er een huilbui die kon doen vermoeden dat ik hen ook in het deeg had proberen te gooien. Uiteindelijk gaf Sam het op en ging spelen. Kato hielp nog met kloppen en toen was het deeg klaar. Zonder klonters. Prachtig hoor! en vooral... gezellig! Ik ging aan het bakken en na enkele aangebrande exemplaren (doordat Sam mijn aandacht trok), begonnen ze er echt uit te zien als opa-pannenkoeken.


Zijn de pannenkoeken zo lekker als die van opa? , vroeg ik.
Ja hoor, zei ze, ze zijn even lekker. Ik glom. Opa is wel een kei in pannenkoeken bakken.


Ze smulde er enkele naar binnen, en ik, ik bakte voort.
Toen ze genoeg had stopte ik met bakken en liet de rest van het deeg maar even voor later.

Ik liep naar Sam en het hing in de lucht: hij had een vuile broek.
(Een plasje lukt meestal wel op het potje, maar het grotere werk doet hij liever al hurkend.)
Ook lagen alle kranten en papieren, die papa gisteren in een doos had gestoken om mee te geven met de vuilniskar, allemaal verspreid over de kamer.
Een verse broek dus, en nog even op het potje voor een plasje hoor Sam, dan spoel ik intussen even je broek uit.

Hoewel hij zeer goed weet dat hij niet rechtstaand mag plassen, deed hij het wel, omdat ik toch niet keek. Met het bekende gevolg: kousen, potje en vloer nat.
Ondertussen was het bijna 9u en begon ik me stilaan op te jagen.
Kato moest zichzelf maar snel kleden en dan hup jongens, tanden poetsen want we moeten naar de tandarts. Sam wilde zijn mond helemaal niet meer opendoen, want ik was iets te boos geweest over zijn rechtstaand plassen. Maar het moest wel deze keer! Mond OPEN Sam!


Daarna jassen aan, kom op nou, het regent, je moet wel deze aandoen!
Nee ik wil mijn giensjas! En ik wil mijn poesje meedoen!
Ik ook poesj!
Sam neem dan je hondje
NEEEEEEEEEEEEE KAAN!
OK doe dan je kraan mee.
Ik wil nog een pannenkoek! Ze zijn wel een beetje goed maar niet zo goed als die van opa...

Duh! Zo typisch: op het moment dat je denkt dat je geen kinderen had moeten nemen, steken ze nog een dolk in je hart!


Nu, voor ik een volgende keer aan pannenkoeken begin, zorg ik eerst dat er aan een aantal beginvoorwaarden voldaan is:

1) Sam moet zindelijk zijn
2) Ik neem twee beslagkommen en twee gardes
3) Ik doe dit enkel en alleen als ik twee lege uurtjes te vullen heb en dus niet op de klok moet kijken...



Gelukkig waren we toch nog op tijd bij de tandarts en moesten we zelfs nog wat wachten zodat ik even op adem kon komen... En hoewel ze gedurende deze wachttijd hun frustratie van de pannenkoekenbak met hun stembanden en voeten van zich afschudden, waren het voorbeeldige kindertjes in de spreekkamer van de tandarts!

En daarna werd het toch nog een superleuke dag:


* binnenspeeltuin
* terug thuis een middagdutje/siësta
* pannenkoeken eten dit keer
* buiten spelen in een zalig zacht herfstweertje
* lekkere quiche gemaakt als avondeten en zelfs de kinderen hebben veel gegeten

Knuffelbeest

Ik heb vandaag een dagje vrij genomen. Gisteren was een belangrijke dag op het werk, één die een taak afsloot die ongeveer een jaar geleden begonnen was. En het is goed afgelopen, we zijn geslaagd in onze opdracht, en dat geeft een Heel Goed Gevoel.

Vandaar een dagje vrij dus vandaag, en ik kon de kindjes deze middag thuis laten eten, een luxe voor hen, want Kato vindt boterhammetjes eten op school echt niet leuk. En daarna was er nog maar 1 uurtje school, en dan mogen de ouders komen kijken. Ze sluiten dan de week af (met een zogenaamde Weeksluiting) en alle kinderen van de school tonen dan eens, per groep, wat ze gedaan en geleerd hebben de voorbije week. Een leuk moment voor iedereen.

Toen we op school aankwamen en de bel ging, moesten de kleuters eerst even met de juf mee. Daarna kwamen ze terug in de zaal waar de ouders al klaar zaten. Zo vermijden ze dat de kindjes bij de mama of papa op schoot willen zitten, want dat is natuurlijk ook niet de bedoeling.

Sam kwam als eerste terug de zaal binnen en keek naarstig rond, maar zag mij niet. Ik dacht, gelukkig maar, want anders komt hij direct op me af. Maar dan verbaas je je er toch telkens weer over hoe flink je kind soms is. Hij zag me en er verscheen een oorbrede glimlach, en zijn handje wuifde naar mij. Maar hij ging mooi zitten bij zijn klasgenootjes.

Zijn klasje was als eerste aan de beurt. Ze leren over het bos en ze zongen het toepasselijke liedje 'Op een grote paddestoel'. Sam zong nog niet mee, maar knikte wel met zijn hoofdje mee op de tonen van de synthesizer, bespeeld door meester Bart.

Daarna toonden ze wat ze gemaakt hebben in de klas: vlierbessensiroop!
Elke leerkracht kreeg een flesje. Ze hadden er ook een kaartje bij gemaakt met een tekeningetje. Sam mocht ook een flesje uitdelen.
Dan werd hun mooie knutselwerk getoond: een bos met bomen, noten, blaadjes, echt prachtig gedaan.

In Kato's klas is het onderwerp huisdieren, en ze hebben honden op bezoek gehad en slangen! Ze toonden ook dat ze al konden tellen hoeveel huisdieren alle kinderen samen hebben.

Daarna kwamen de lagere schoolkinderen aan de beurt. Ondertussen kreeg ik Sam in de gaten, aan de overkant van de zaal. Hij zat zowaar een meisje te verleiden! Echt waar! Hij nam haar hoofdje vast tussen zijn handjes en gaf haar wel tien kusjes. Hij vleide zijn hoofd tegen haar schouder. Hij gaf haar zijn mooiste glimlach. Eerlijk, het had een verliefd koppeltje van zestien jaar kunnen zijn!!

Dit is wat ik er met mijn flut-toestelletje van heb kunnen maken....


Knappe meid toch wel! :-)

Maar dan werd het haar toch een beetje te klef. :-)

Kleuter

Sam leert goed bij tegenwoordig, deels doordat hij nu naar de kleuterklas gaat. Hij ging er al van de tweede week naar het toilet en hoefde geen pamper meer aan. 's Ochtends deed ik er hem wel één aan voor onderweg en tijdens de opvang of voor mijn eigen gemak als ik hen op tijd op school moest krijgen. Maar zaterdag had hij hierdoor enorm veel natte broeken thuis, hij had blijkbaar niet goed door dat hij hier ook op het potje mocht. Op zondag ging het al heel wat beter en nu laten we de pamper zoveel mogelijk achterwege, behalve om te slapen.
Het vertellen gaat ook al beter, hij zegt meer wat hij wil, in plaats van enkel een klaagzang te starten. Ik heb nu echt twee kleuters en dat is heel leuk!

Weg stress!

Vanmorgen was het de eerste woensdagochtend dat ik thuis was terwijl zowel Sam als Kato op school zaten. Ik heb dus de gelegenheid met beide handen gegrepen en ben naar een boetiek hier op het dorp geweest, na mijn ochtendlijke kopje koffie.
Op anderhalf uur tijd heb ik daar wel 20 kledingstukken gepast en heb er veertien stuks (jawel u leest het goed) van gekocht... En op de valreep ook nog een mooi rokje voor Kato.
Het hoeft niet gezegd dat ik heel wat euro's armer ben, maar gezien ik nooit tijd heb om te gaan winkelen voor mezelf (alleen en in alle rust dus), en ik daar heel veel dingen mooi vond (en prijs/kwaliteitsgewijs een goede zaak), heb ik dus niet getwijfeld en alles wat me enigzins stond, meegenomen. Er is trouwens slechts 1 broek die gestreken moet worden, al de rest is kreuk- en strijkvrij.

Een nieuwe buitenkant maakt toch ook een beetje een frisse binnenkant!

Dit is het meest frivole dat ik gekocht heb, maar oh zo leuk: franjes en frutseltjes, een heel mooie gebreide vest!

En hierin zit een groot deel van de buit. Een klein deeltje is naar mijn moeder voor wat secuur naaiwerk (broeken moeten iets korter)

Stress

Met de eerste schoolweken is schijnbaar ook de stress weer toegenomen. Haasten haasten haasten. Boos zijn, opjagen, zenuwen.
Soms moet ik dus ook even tegen mezelf zeggen: geniet er eens van. Denk eens even alleen aan datgene waar je op dat moment mee bezig bent en niet aan wat je nog allemaal zou willen of moeten, of aan wat deze of gene gezegd heeft de vorige dag.
Vanavond heb ik met Kato een sprookje gelezen, Sneeuwwitje. Dat bracht toch enige rust. Spijtig dat Sam er doorheen zat te roepen, al spelend met zijn kraan, en soms zeurde omdat iets niet lukte.
Na Sams dutje deze namiddag, hebben we nieuwe schoenen gekocht voor beide kinderen. Ik doe dat graag, nieuwe dingen kopen. Alleen moesten we tijdig terug zijn en zat er veel volk in de winkel. Het moest dus vlug gaan.

Zo kan ik dus niet van die dingen genieten. Integendeel, mijn thermometer loopt gestaag hoger en hoger, tot ik bijna op ontploffen sta tegen dat ik de kinderen in bed steek.
En daarna is er rust. Maar toch weer niet. Want ik kijk niet met plezier terug op zo'n dag.

Terug naar school

De eerste schoolweek is prima verlopen. Sam heeft geen traan gelaten. (toch niet dat ik weet)

Hij zag het vorige zondagavond compleet zitten omdat er zo'n leuke speelgoedkraanauto in de klas staat. Dat weet hij door vorig schooljaar mee te gaan elke woensdag toen ik Kato kon begeleiden tot in de klas.
Ook Kato is blij dat Sam ook naar school gaat. Zo is ze niet meer alleen tijdens de speeltijden en de lange middagpauzes. De juffen zeggen dat ze beiden heel flink zijn.


Sam was alleen nogal moe na schooltijd.





Vandaag nog een picknick in onze tuin, in de avondzon...