Vakantie

Ik heb al ruim een week vakantie. Maar L niet (enkel op kerstdag was hij een hele dag thuis).
Ik heb er al erg van genoten, van de luie ochtenden, het rustig kunnen ontbijten met de krant erbij en waar de kinderen lang in pijama kunnen rondlopen; van de leuke spelletjes, het voorlezen, het rollebollen; van het huishoudelijke werk waar ik wat meer tijd voor kan maken: het koken, het bakken, het opruimen en uitruimen van kastjes; van het buiten zijn, voetballen met Sam, korte wandelingetjes; van een kerstdrink met de buren; van kerstavond met ons vieren knus en gezellig...

Maar nu heb ik er langzaamaan genoeg van. Niet dat ik per se weer wil gaan werken (hoewel een nieuwe job wel lekker spannend is), maar ik wil weer eens wat meer buitenkomen. Wat meer volwassenen rond mij, eens een goed en rustig gesprek voeren over "grote mensen dingen"... Niet constant geroep en gejoel rond mijn hoofd. Niet elk kwartier een vraag over eten en drinken en plassen. Niet elk halfuur een ruzie op minder dan vijf meter afstand.

Ach ja, ik weet het, ik heb een luxeprobleem. Mensen in mijn nabije omgeving sukkelen met hun gezondheid. Of ze hebben zieke kinderen. Of ze hebben iets ergs meegemaakt.
Ik mag me gelukkig prijzen dat ik mijn kostbaarste bezit gezond en hevig bij me heb. En ik ben ook erg dankbaar hoor.

Echt.