Op het moment dat we naar boven gingen om de kinderen te slapen te leggen werden ze ineens heel wild. Vooral Sam, en Kato werd meegesleept in zijn enthousiasme. Bovengekomen klommen ze op ons bed en riepen naar elkaar en gooiden zich neer en gingen wat springen. Ik probeerde ze wat te kalmeren door te zeggen dat ik alleen een verhaaltje zou voorlezen als ze stil waren.
En kijk, Sam stopte dadelijk met stampen en roepen en zei "haaltje!"
Zijn woordenschat gaat razendsnel vooruit tegenwoordig, al hebben we er lang op moeten wachten.
Nu goed, we gingen dus naar de kinderkamer en installeerden ons met een boek ("Het hanenboek" van Eric Carle, nog van mijn kindertijd), en dan nog een verhaaltje (uit "Jip en Janneke" van Annie M.G. Schmidt, ook van mijn kindertijd) en dan nog het boekje "Een haas eet geen kaas" van ik-weet-niet-wie.
Ze hadden rustig meegekeken en prentjes aangeduid en het was heel gezellig.
Maar toen ik Sam in zijn bedje wilde leggen begon hij weer te protesteren. Hij wilde zijn slaapzak niet aan. Hij wilde een beer vanop het kastje. Neen, niet die beer, die andere. Hij wilde een andere slaapzak aan. De eerste slaapzak wilde hij ook in zijn bed hebben. Maar toen gooide hij die slaapzak toch maar weer uit bed. Daarna wilde hij hem wel direct terug hebben.
Onderwijl zei hij de hele tijd "EH" en "NEEN".
Gek werd ik ervan. En zonder geduld legde ik hem weer neer en ben de kamer uitgevlucht.
Zucht.
Wat ben ik toch een slechte moeder....
:-p
2 comments:
Hahaha, dit is zo zalig om te lezen. Onze jongste scheelt twee maanden met Sam en die heeft ook van die kuren tegenwoordig, het slapengaan is niet meer alles. Ze wil altijd nog een "haaltje" (hier ook :)), of ze heeft "pipi gedaan!", of ze moet die of die of die knuffel hebben. Vreselijk. Ik ben ook zo'n "slechte" moeder hoor, op den duur.. pff :)
Leuk dat je jouw kinderen in de mijne herkent.
vanavond was het trouwens juist van hetzelfde met Sam... :-(
Post a Comment