Deze avond gingen Kato en Sam zoals gewoonlijk samen in bad. Sam had even tevoren in de zandbak gespeeld en omdat hij niet veel zin had om ermee te stoppen mocht hij enkele zandbak-speeltjes meenemen in bad, zoals het gietertje.
Natuurlijk had Kato, voordat iemand het in de gaten had, het gietertje vast in haar hand. Eens Sam zich goed en wel geïnstalleerd had in het water, met z'n andere speelgoed rond zich, wilde hij het gietertje terug hebben.
Nu, jullie weten al dat Kato een ... ahum, nogal sterke wil heeft, en ze wilde het gietertje natuurlijk niet afgeven, zij was er namelijk mee bezig. Ik zei, dat ze er helemaal niet mee aan het spelen was, maar het gewoon vasthield, en het dus best aan haar broertje kon geven. Uiteraard begon ze er prompt water mee te gieten.
Op iets strengere toon zei ik dus nogmaals: "Kato, Sam heeft het meegebracht, hij mag er nu ook eens mee spelen." Maar Kato goot lustig verder.
Ik bereidde me al voor op een hevige woordenwisseling - gesprekken als deze durven wel eens zo ontaarden. Maar... tot mijn grote verbazing gaf ze het dan toch aan Sam, met de mededeling dat ze het wél straks terug wilde. Ik vond dat Sam er nu ook wel wat langer mee mocht spelen, maar ook hij gaf het na enkele gietbeurtjes al terug aan zijn zus. En zo ging het gietertje de hele badtijd heen en weer tussen beiden.
Misschien kan enkel een andere moeder dit begrijpen, maar man!...
wat voelde ik me fier op mijn kinderen!
*brede glimlach*
2 comments:
Ik droom soms van de dag dat dat hier eens zou gebeuren! :-)
wel ik moet zeggen, ondanks de ruzietjes die bij alle zussen en broers wel eens onvermijdelijk zijn, laten onze kinderen regelmatig blijken dat ze mekaar echt graag zien en elkaar niet kunnen missen. Maar zo een speeltje teruggeven, dat heb ik ook nog niet veel gezien...
Post a Comment