Taal

Terwijl Sam een poging doet om naar Hopla te kijken, zit Kato ontspannen te telefoneren met papa. Ze vertelt hem hoe mama haar gekwetste teennageltje heeft afgeknipt, dat het geen pijn deed en dat ze niet gehuild heeft. Hele verhalen kan ze vertellen aan de telefoon.

Kato sprak haar eerste woordjes toen ze ruim 1 jaar was. Nog voor Sam was geboren sprak ze al van de "bébé" in mijn buik. Ze zei "tuta" voor tutje en "ba" voor banaan, twee van haar favoriete voorwerpen in die tijd.
Nu is ze ruim drie en spreekt al hele zinnen. Vandaag zei ze tegen Omalien: "doe de groetjes aan opa". Deze avond zong ze een liedje en zei: "ken je dat?" Het was alsof zij de volwassene was die een liedje zou aanleren. Ook zei ze: "ik ben de mama van Sam". En "ik ga op bed springen". Heuse volledige zinnen dus, zonder één ontbrekend woord. Soms kan ze wel zo enthousiast zijn dat je haar niet helemaal begrijpt, maar dat vergeven we haar graag.

Maar degene die nu echt met sprongen vooruit gaat op taalgebied, is Sam. Hij staat nog aan het begin. Tot voor kort zei hij enkel: mama, papa, beuh, dada, allee, aaike, nee. Nu zegt hij ook al "daag", "neu" (neus), en vooral "ja".
Terwijl hij tot nu toe vrijwel elke vraag met "nee" beantwoordde, roept hij nu telkens gedreven "ja". En dat is al heel wat positiever. Hij wordt ook minder snel boos, hij kan zich beter uiten en dat is minder frustrerend.
Voor hij nog meer actief woordjes leert, wil hij zich nu eerst concentreren op het begrijpen. Hij doet zijn best om allerlei woordjes te onthouden. Zijn neus toont hij al zonder problemen, maar als we vragen om zijn haar, zijn wangen, of zijn mond te tonen, gaat zijn wijsvingertje soms nog eens naar zijn neus toe.
Maar we oefenen veel, en hij geniet er zichtbaar van.