Mijn kleine jongen is twee geworden, op 8 november.
Op 12 november hebben we het gevierd met taart, en ballonnen.
Hij heeft er heel erg van genoten, en wij allemaal. Het was een leuk feest, met leuke mensen, die Sam allemaal heel erg graag zien en heel erg lief vinden.
Hij kreeg uiteraard kadootjes. En knuffels. En lekkers.
De foto's zijn jammer genoeg niet zo goed gelukt (die #%$§%# flits werkt ook nooit goed).
De twee voorbije jaren waren geweldig. Twee kleine kinderen opvoeden is zwaar, maar zeker de moeite waard. Na een zeer welgekomen meisje kreeg ik een jongen. Mijn grootste wens vervuld. Hij was een grote baby, maar kwam zonder veel moeite ter wereld, en bracht zijn eerste dagen grotendeels slapend door. Het kraambezoek vergat soms dat er een baby was. Kato daarentegen maakte drukte voor twee. In volle peuterpuberteit (17 maanden oud) eiste ze al mijn aandacht op. Toen zij 's avonds ging slapen, pakte ik Sam uit z'n wiegje en hield hem op schoot, omdat ik soms de hele dag nauwelijks naar hem had hoeven (en kunnen) omkijken.
En nu is hij alweer twee. Zo groot, maar toch nog mijn kleintje. En dat zal hij altijd blijven.
No comments:
Post a Comment