Murphy

Wat een dag!
Vanmorgen waren de kinderen al vroeg wakker, maar ik was nog niet fris, ik zat te laat in mijn bed gisteren. De kinderen waren eigenlijk ook nog moe, want het was de ene huilbui na de andere. Toen papa opstond ben ik dan maar ter ontspanning een warm bad gaan nemen (ik had vanochtend zelfs geen tijd gehad voor een douche, liep de eerste uren van de dag in mijn kamerjas rond). Na het middageten gingen we nog even buiten en dan staken we beide kindjes in bed, onder protest, maar na een tiental minuten werd het toch muisstil. Papa vertrok dan naar zijn werk.

Ik voorzag een grote verbetering in mijn dag. De kindjes zouden samen een tweetal uurtjes slapen, en daarna zouden we met andere kinderen naar de binnenspeeltuin gaan.

Hm.

Na een goed halfuur stilte, hoorde ik Sam tegen de bedrand bonken, en Kato begon kort daarna te wenen: "mamaaaaaaaa". Ik haastte me naar boven en Kato zei dat ze moest overgeven. Ik zette haar bij het toilet, ze probeerde te braken maar er kwam niks. "Ik moet kaka doen" zei ze toen. Dus met de andere kant richting toilet maar ook daaruit, niks. Ik dacht, die heeft mij goed liggen, want intussen was ze uit bed. Fris en monter naar beneden dan maar. Sam wilde niet uit bed, hoewel hij wakker was. Of toch wel, want hij begon te wenen. Ik ging terug, maar hij wilde niet. Als ik wegging begon hij weer te wenen. Teken van moeheid, ik laat hem maar even liggen.

Beneden was Kato eerst opgewekt, maar dan toch moe en ze wilde in de zetel liggen en "Bambi kijken". Even later stond ze recht, riep me en moest toch overgeven. Vloer vol. Wij over de plas heen gestapt naar de badkamer, tweede lichting gelukkig in het toilet beland.

Intussen hoorde ik Sam af en toe wenen door de babyfoon, maar ik wilde het eerst opkuisen voor hij beneden kwam. En even snel een andere broek aantrekken, want die had wat van de spuit opgevangen... ;-) In de haast merkte ik niet dat de rits van mijn andere jeans nog dicht was en trok snel en hard de broek op. Naad gescheurd. Twee van mijn lievelingsbroeken buiten gebruik. De andere twee ook nog in de was. Dan naar boven Sam halen en zelf andere broek en T-shirt aantrekken. Hij lag zo gezellig op ons grote bed dat hij toch niet mee naar beneden wilde... Maar hij moest. Toen speelde hij wat terwijl Kato in de zetel lag, en na korte tijd in slaap viel. Sam wilde naar buiten, maar dan moest hij eerst zijn schoenen aandoen, en hij wilde niet. Ik wilde eens naar het toilet, maar ik mocht niet.
HUILBUI !!!!!!

Het is uiteindelijk toch allemaal gelukt, de schoenen waren aan, de jassen waren aan, en ik was naar het toilet geweest. Buiten genoten we van de kraan van de buurman die allerlei rommel in grote containers aan het scheppen was.
Toen ik vroeg: "geef me eens een zoentje", kreeg ik een heel gretige op de mond en een dikke innige knuffel erbovenop.
Daarvoor doe je het toch allemaal hé....