Zaterdagochtend

Om half zeven werd ik wakker. Sam ook. We gingen naar beneden en ik zette hem voor tv met een fles melk, en ging snel douchen. Daarna aten we samen een boterhammetje, en dan was het brood op. Toen kwam Kato naar beneden en die had honger.
Toen dacht ik: kom, ik bak snel pannenkoeken (want ik heb daar al geruime tijd zin in omdat dat zo gezellig is, maar het kwam er nooit van). Kato vond het een super-idee en vroeg beleefd: "mag ik helpen mama?" Natuurlijk mag je helpen lieve kind.

Ze zette een klein stoeltje naast het aanrecht om haar handjes te kunnen toesteken. Sam zette naar dit voorbeeld zijn tripp-trapp ernaast. Omdat ik zo zelf geen plaats meer had, schoof ik z'n stoeltje dus wat op, onder protest, en begon aan de werkzaamheden. Ik nam de juiste hoeveelheid bloem en zij mochten het dan zeven. Eerst Kato de ene helft, dan Sam de andere helft. Dan mochten ze er elk om beurt een schep suiker bij doen. Dan brak ik de eieren en mocht Kato de beide helften uitgieten. Vervolgens mocht Sam er een beetje melk bij gieten, en Kato mocht roeren. Sam wilde ook wel eens roeren, en Kato mocht dan melk bij gieten. Tot zover liep alles gesmeerd. Maar Sam wilde eigenlijk melk bijgieten EN roeren. Dus begonnen ze te vechten voor de garde. Dit ging gepaard met veel geroep en intussen begon het me te dagen dat dit zo niet snel genoeg vooruit ging, het was immers al 8u15 en om 9u15 moesten we bij de tandarts zijn. Ik nam de garde uit hun vier handen en zei boos dat ik het zelf wel zou doen als ze niet overeenkwamen. Door dit oneindig onrechtvaardig besluit volgde er een huilbui die kon doen vermoeden dat ik hen ook in het deeg had proberen te gooien. Uiteindelijk gaf Sam het op en ging spelen. Kato hielp nog met kloppen en toen was het deeg klaar. Zonder klonters. Prachtig hoor! en vooral... gezellig! Ik ging aan het bakken en na enkele aangebrande exemplaren (doordat Sam mijn aandacht trok), begonnen ze er echt uit te zien als opa-pannenkoeken.


Zijn de pannenkoeken zo lekker als die van opa? , vroeg ik.
Ja hoor, zei ze, ze zijn even lekker. Ik glom. Opa is wel een kei in pannenkoeken bakken.


Ze smulde er enkele naar binnen, en ik, ik bakte voort.
Toen ze genoeg had stopte ik met bakken en liet de rest van het deeg maar even voor later.

Ik liep naar Sam en het hing in de lucht: hij had een vuile broek.
(Een plasje lukt meestal wel op het potje, maar het grotere werk doet hij liever al hurkend.)
Ook lagen alle kranten en papieren, die papa gisteren in een doos had gestoken om mee te geven met de vuilniskar, allemaal verspreid over de kamer.
Een verse broek dus, en nog even op het potje voor een plasje hoor Sam, dan spoel ik intussen even je broek uit.

Hoewel hij zeer goed weet dat hij niet rechtstaand mag plassen, deed hij het wel, omdat ik toch niet keek. Met het bekende gevolg: kousen, potje en vloer nat.
Ondertussen was het bijna 9u en begon ik me stilaan op te jagen.
Kato moest zichzelf maar snel kleden en dan hup jongens, tanden poetsen want we moeten naar de tandarts. Sam wilde zijn mond helemaal niet meer opendoen, want ik was iets te boos geweest over zijn rechtstaand plassen. Maar het moest wel deze keer! Mond OPEN Sam!


Daarna jassen aan, kom op nou, het regent, je moet wel deze aandoen!
Nee ik wil mijn giensjas! En ik wil mijn poesje meedoen!
Ik ook poesj!
Sam neem dan je hondje
NEEEEEEEEEEEEE KAAN!
OK doe dan je kraan mee.
Ik wil nog een pannenkoek! Ze zijn wel een beetje goed maar niet zo goed als die van opa...

Duh! Zo typisch: op het moment dat je denkt dat je geen kinderen had moeten nemen, steken ze nog een dolk in je hart!


Nu, voor ik een volgende keer aan pannenkoeken begin, zorg ik eerst dat er aan een aantal beginvoorwaarden voldaan is:

1) Sam moet zindelijk zijn
2) Ik neem twee beslagkommen en twee gardes
3) Ik doe dit enkel en alleen als ik twee lege uurtjes te vullen heb en dus niet op de klok moet kijken...



Gelukkig waren we toch nog op tijd bij de tandarts en moesten we zelfs nog wat wachten zodat ik even op adem kon komen... En hoewel ze gedurende deze wachttijd hun frustratie van de pannenkoekenbak met hun stembanden en voeten van zich afschudden, waren het voorbeeldige kindertjes in de spreekkamer van de tandarts!

En daarna werd het toch nog een superleuke dag:


* binnenspeeltuin
* terug thuis een middagdutje/siësta
* pannenkoeken eten dit keer
* buiten spelen in een zalig zacht herfstweertje
* lekkere quiche gemaakt als avondeten en zelfs de kinderen hebben veel gegeten