Stress

Met de eerste schoolweken is schijnbaar ook de stress weer toegenomen. Haasten haasten haasten. Boos zijn, opjagen, zenuwen.
Soms moet ik dus ook even tegen mezelf zeggen: geniet er eens van. Denk eens even alleen aan datgene waar je op dat moment mee bezig bent en niet aan wat je nog allemaal zou willen of moeten, of aan wat deze of gene gezegd heeft de vorige dag.
Vanavond heb ik met Kato een sprookje gelezen, Sneeuwwitje. Dat bracht toch enige rust. Spijtig dat Sam er doorheen zat te roepen, al spelend met zijn kraan, en soms zeurde omdat iets niet lukte.
Na Sams dutje deze namiddag, hebben we nieuwe schoenen gekocht voor beide kinderen. Ik doe dat graag, nieuwe dingen kopen. Alleen moesten we tijdig terug zijn en zat er veel volk in de winkel. Het moest dus vlug gaan.

Zo kan ik dus niet van die dingen genieten. Integendeel, mijn thermometer loopt gestaag hoger en hoger, tot ik bijna op ontploffen sta tegen dat ik de kinderen in bed steek.
En daarna is er rust. Maar toch weer niet. Want ik kijk niet met plezier terug op zo'n dag.