Truuk

Ons Kato kan nogal eens eigenwijs zijn. En ook wel koppig. En bazig. En ze wil altijd haar eigen zin doen. Ze is al zo sinds ze een baby was. En het zal er wellicht altijd wel blijven inzitten.
De kunst is nu, om het naar het positieve om te buigen. Want een sterk karakter is op zich niet slecht.
Het kan alleen wel eens Heel Vermoeiend zijn om zo iemand in huis te hebben, vooral als ze drie-en-een-half zijn.
Zo moesten we in de kerstvakantie wel honderd keer hetzelfde zeggen.
"Doe je pantoffels aan"
"Niet met je handen eten, neem je vork"
"Je neus niet afkuisen met je mouw!!!"
"Doe je kousen terug aan!"
"Voor een tutje ben je nu wel te groot, het tutje is enkel om te slapen"
"Kom hier, dat ik je handen eerst was!"
"Je moet het eerst Vragen, als je iets wil nemen"

We werden er op de duur een beetje Moe van.
Om zelf zo consequent mogelijk elke overtreding te berispen, en om haar duidelijk te herinneren aan de regels, schreef ik er enkele op een papier en hing dit aan de koelkast. Ik toonde Kato de woorden en las ze voor. Ik vertelde haar, dat dit vanaf nu de Nieuwe Regels waren (al zijn ze eigenlijk al een half jaar van kracht). Het maakte zowaar indruk.
Vanaf nu hoef ik het maar één keer te zeggen, wijzend naar Het Papier, en ze geeft zich over.
Waarom heb ik Daar niet eerder aan gedacht...?