Ik kan er nog niet echt aan wennen, aan dat korte koppie. De mensen zeggen dat het leuk is, maar ik vond het toch leuker toen het lang was, zo'n beetje wild (toen zeiden de mensen trouwens ook dat hij zo'n leuk haar had). Nu ziet hij eruit als een communicantje.
Hij ziet er misschien meer jongensachtig uit, maar dan zo'n braaf jongetje. Niet mijn wildebras.
Vlug laten groeien maar weer...
Kato is ook een beetje bijgeknipt. Ze wilde per se mee naar de kapper om te kijken, en toen mijn haar geknipt was, wilde ze per se ook geknipt worden. Een klein beetje eraf dus, maar niet teveel, want we sparen om staartjes te kunnen maken. Niet dat ze speldjes of rekkertjes langer dan een half uur wil laten zitten.
Twee weken geleden gingen we naar Tante Ann. Die woont in Aubange, helemaal aan het einde van België. Zo'n drie uurtjes rijden met de auto (vorig jaar duurde dit ritje zo'n acht uur, door de hevige sneeuwval, dat vergeten we niet gauw).
Het werd een heel leuk weekendje. We gingen naar een winkelcentrum, waar ook een draaimolen was. We hebben ook heel lekker gegeten en gespeeld met neef Dimi, die al zo'n 13 jaar ouder is dan onze bengels...
Op zondag gingen we terug maar met een tussenstop in Dion, bij oma en pépé.
Het was prachtig weer en we speelden in de tuin.
Dit weekend staat er ook veel op het programma: een speelgoed- en kinderkleding tweedehandsbeurs, zwemles en een kindertheatervoorstelling in de Kopergietery.
Ik kijk ernaar uit!
1 comment:
joepie, ik sta er nu ook op, het was een prachtig weekend, tot de volgende keer allemaal, dikke kus, tante Ann
Post a Comment